Samobójstwo Europy

Dwudziesty wiek wybuchł w 1914 roku w Sarajewie
Od wielu lat
historycy przekonują, że druga wojna światowa była tylko dogrywką
pierwszej. Nie da się zrozumieć nie tylko dziejów drugiej wojny
światowej, ale i całej współczesnej historii Europy i świata bez
znajomości Wielkiej Wojny – praprzyczyny wszystkich najważniejszych
zjawisk naszych czasów. Na polach bitew pojawiły się wtedy mordercze
wynalazki i technologie, a w okopach tej wojny dojrzewały idee systemów
totalitarnych. W latach 1914-1918 na światową arenę wkroczyły Stany
Zjednoczone i Japonia, a po zakończeniu wojny na mapie świata wyrosły
nowe państwa, w tym Polska.
Andrzej Chwalba z epickim rozmachem,
ale nie stroniąc też od anegdot, opisuje I wojnę światową
chronologicznie - od tragicznie zakończonej wizyty cesarskiego bratanka w
Sarajewie po 11 listopada 1918 roku. Osobne rozdziały autor poświęca
specyfice wojny lądowej, morskiej i powietrznej oraz losom cywilów, w
tym kobiet wchodzących z impetem w zdominowaną wcześniej przez mężczyzn
historię.
W Polsce nie było od lat tak nowoczesnej, wnikliwej, a
przy tym tak elektryzującej książki o I wojnie światowej. Samobójstwo
Europy… to coś znacznie więcej niż rozprawa o przyczynach, przebiegu i
skutkach Wielkiej Wojny. To rzecz, która przenosi czytelnika w epokę
schyłku dawnych obyczajów, pozwala poczuć atmosferę przedwojennego,
wielokulturowego Sarajewa i niemal zatańczyć na Trafalgar Square po
podpisaniu rozejmu.